چینی تأثیر متفاوتی بر روی مغز دارد. مطالعه‌ای که محققان در Wellcome Trust در انگلستان انجام داده‌اند نشان داد که تن ها ، صداها و تلفظ چینی نیاز به استفاده از هر دو لوب تمپورال مغز دارد. گویشوران انگلیسی فقط از لوب تمپورال مغز چپ برای زبان استفاده می کنند. این تفاوت از گویشوران چینی با استفاده از لحن برای تمایز بین کلمات مختلف و معانی آنها ناشی می شود.

همچنین به نظر می رسد که یادگیری نوشتن چینی با کمک به پیشرفت مهارت های حرکتی ، یادگیری اشکال و حروف و شناسایی بصری گرافیک ، شما را باهوش تر می کند.

بر خلاف انگلیسی ، که بیشتر خطی است و از چپ به راست میشود ، شخصیت ها و شکل های چینی ساختار پیچیده ای دارند. این حرکات فعالیت عصبی مغز را در حافظه کاری ، تفکر و مکانی مغز فعال می کند.

شواهد همچنین نشان می دهد که یادگیری زبان چینی شما را در ریاضی بهتر می کند.

محققان نیوزلند مشاهده کردند که کودکانی که زبان مادری آنها چینی است نسبت به همتایان انگلیسی زبان خود درک بیشتری از مفاهیم ریاضی کسب می کنند. در طی فرآیند دستیابی طبیعی به زبان چینی ، دانش آموز در حال یادگیری و تقویت مفاهیم اساسی ریاضی است. نوشتن شخصیت ها و اشکال چینی شامل مهارت هایی مانند شمارش ، گروه بندی ، ترتیب و شناسایی شباهت ها و تفاوت ها است که اساساً مهارت ریاضی هستند.

به زبان چینی صحبت کنید تا مغز شما متفاوت عمل کند.

مطابق مطالعه جدیدی که در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است. برای اولین بار نتیجه گیری می کند که افرادی که به زبانهای تن دار و صدا دار مانند ماندارین چینی صحبت می کنند ، جریان اطلاعات بسیار متفاوتی را هنگام درک گفتار نشان می دهند ، از هر دو نیمکره مغز استفاده می کنند ، که مدت هاست به عنوان منطقه عصبی اولیه برای پردازش دیده می شود.

محققان دانشگاه پکن و سایر دانشگاهها پس از تجزیه و تحلیل داده های تصویربرداری از مغز از زبان چینی و انگلیسی که در حال گوش دادن به زبانهای مربوط به آنها بودند ، دریافتند که گویشوران بومی چینی و انگلیسی هر دو شواهدی از فعالیت در نیمکره سمت چپ مغز را نشان دادند. اما گویشوران چینی همچنین فعال شدن در نیمکره سمت راست ، به ویژه در ناحیه ای که برای پردازش موسیقی از طریق زمینه و لحن مهم است ، دیده می شود.

از دهه 50 ، محققان حوزه عصب شناسی در حال سؤال از چگونگی تأثیر زبانها بر ادراک و رفتار فیزیولوژیک بودند. این مطالعه اخیر از یک نظریه نوظهور ارتباط گرایی  پشتیبانی می کند که معتقد است برخی از زبان ها نیاز به تعامل در کل مغز دارند. این یافته ها برای محافظت بهتر از مناطق مربوط به زبان در حین عمل جراحی مغز و همچنین درک "قانون اساسی دانش زبان و همچنین چگونگی دستیابی به آن" مهم است.

به طور خاص ، گویشوران چینی و انگلیسی هر دو فعالیت خود را در سه منطقه در نیمکره چپ نشان می دهند: گوروس فرونتال تحتانی ، گوروس تمپورال قدامی و گوروس میانی خلفی ، به ترتیب دارای F ، A و P (تصویر A در تصویر زیر ) اما بلندگوهای چینی علاوه بر آن سه مورد ، فعالیت خود را در یک منطقه اضافی نشان می دهند: کوره موقتی برتر (شکل R ، تصویر B).